- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Planten
- Hits: 1417
Dalkruid (Maianthemum bifolium) is een giftige, vaste plant, die behoort tot de aspergefamilie (Asparagaceae).
De plant wordt 7-20 cm hoog, heeft een rechtopstaande stengel en vormt een dunne wortelstok (rizoom). Er zitten meestal twee bladeren aan de bloemstengel, vandaar de soortaanduiding bifolium. Het blad van de niet bloeiende plant verwelkt, wanneer de plant in bloei komt. De spitse bladeren zijn 3-8 cm lang en 2-5 cm breed, eirond en hebben een hartvormige voet. Op de nerven komen kleine, dunne haren voor.
Dalkruid bloeit in mei en juni met witte bloemen, die gerangschikt zijn in een tros. De bloemslippen staan eerst stervormig uit en zijn bij het ouder worden van de bloem teruggeslagen.
De vrucht is een ronde bes en bevat één of twee zaden. Onrijpe bessen zijn rood gespikkeld en kleuren rood bij het rijp worden.
De plant komt voor op beschaduwde plaatsen op vochtige tot vrij droge, matig voedselarme grond.
Bron Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Planten
- Hits: 1484
De bosanemoon (Anemone nemorosa) is een lage vaste plant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae). Het is een geofyt met een wortelstok.
De bosanemoon groeit meestal in grote groepen. De planten hebben drie hoogtebladeren op de bloemstengels met witte bloemen en worden 10–25 cm hoog.
De bosanemoon heeft een wortelstok, die dicht onder het grondoppervlak loopt en witte knoppen heeft. Op de wortelstok staan de bladeren.
De bloemen van de bosanemoon zijn tweeslachtig. De bloeistengels dragen meestal maar één bloem, zelden zijn het er twee. De halfknikkende tot rechtopstaande bloemen zijn wit, vaak iets roze of paars aan de onderkant en 2–4 cm groot. Meestal hebben de bloemen zes tot acht kale bloemdekbladen, soms tot twaalf. De omwindselbladen hebben een 1–2 cm lange steel en zijn 2–4 cm lang. De bloempjes hebben een groot aantal meeldraden met gele helmknoppen en een groot aantal stampers.
Bron: Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Planten
- Hits: 1442
De bosaardbei (Fragaria vesca), is de wilde tegenhanger van de cultuuraardbei. Maar waar de cultuuraardbei een kruising is tussen soorten, is de bosaardbei een botanische soort. De bosaardbei wordt ook wel kleine bosaardbei genoemd, ter onderscheid van de grote bosaardbei (Fragaria moschata).
De bosaardbei groeit in bijna heel België en Nederland, vooral in bosgebieden en meestal op een ietwat vochtige zandgrond in gefilterd zonlicht. De plant heeft kleine witte bloemen. De samengestelde, drievoudige bladeren zijn glanzend en hebben een gezaagde rand.
De vruchten, eigenlijk zijn het schijnvruchten, verspreiden een zoetige geur. Ze zijn eetbaar, maar zijn kleiner dan die van de cultuuraardbei.
De bosaardbei kan makkelijk verward worden met de schijnaardbei. Deze komt veel voor in parken, en is herkenbaar aan zijn gele bloemen.
Bron: Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Planten
- Hits: 1243
De blauwe bosbes (Vaccinium myrtillus) is een vaste plant uit de heidefamilie (Ericaceae).
Het is een struikje van 15-60 cm hoog (of zelfs iets meer).
De plant houdt niet van kalkhoudende grond, maar van een vochtige, zure bodem. De plant groeit voornamelijk in open bossen (zowel in loofbossen als naaldbossen), op heide en veen in de gematigde en subarctische gebieden op het Noordelijke halfrond (Europa, Noord-Azië, Japan, Noord-Amerika en lokaal in Groenland).
Deze plant is in Europa nauw verwant met de rode bosbes (Vaccinium vitis-idaea), waarmee hybriden gevormd kunnen worden en in Noord-Amerika met Vaccinium membranaceum en Vaccinium parviflorum.
Bron: Wikipedia
- Details
- Geschreven door: Hans
- Categorie: Planten
- Hits: 1475
Zevenblad (Aegopodium podagraria) is een vaste plant uit de schermbloemenfamilie (Umbelliferae of Apiaceae). De plant groeit op beschaduwde plaatsen in heggen, tuinen, wegbermen en akkerranden op vochtige of bemeste grond. De plant wordt ook hanenpoot, tuinmansverdriet en heers genoemd.[1]
De stengels zijn hol en gegroefd. Zevenblad wordt 60–90 cm hoog. De plant heeft kruipende, ondergrondse uitlopers (rizomen). De plant wordt beschouwd als een onkruid, omdat de wortelstok makkelijk afbreekt en het zodoende moeilijk te verwijderen is. Een beukenhaag kan een natuurlijke barrière vormen.
De bladeren zijn onder aan de stengel zeventallig (vandaar de naam) en hebben drie blaadjes bovenaan en twee maal twee blaadjes onderaan het blad. Ze hebben een bladsteel met een buikige schede. Hoger aan de stengel zijn de bladeren vaak vijftallig.
Zevenblad bloeit met een samengesteld scherm met twaalf tot twintig stralen zonder omwindsels. De bloeitijd is van mei tot augustus. De bloemen zijn meestal wit, maar soms enigszins roze en hebben een doorsnede van 1 mm. Er zijn vijf kroonblaadjes met naar binnen gekrulde punten.
Zevenblad draagt een eivormig, geribd vruchtje van 4 mm lang, waarvan de blijvende stijlen teruggeslagen zijn en de ribben maar weinig uitsteken. De vrucht is een tweedelige splitvrucht, waarvan de ronde deelvruchtjes maar één zaadje bevatten.
Zevenblad bevat vitamine C, caroteen en kalium, calcium, magnesium, kiezelzuur. Zevenblad is eetbaar, de bladeren kunnen bereid worden als spinazie. Gedroogd smaakt het naar peterselie.
In de volksgeneeskunde gebruikte men zevenblad bij de behandeling van jicht en reuma. De naam (podagra) verwijst daar ook naar. Omslagen van gekneusde bladeren van zevenblad werken pijnstillend op pijnlijke gewrichten.
Bron: Wikipedia